tag:blogger.com,1999:blog-51107899621822533642024-03-19T03:18:06.708-07:00O mundo das lendasNun momento en que se está perder a tradición oral, que é unha parte tremendamente importante da nosa cultura, considerei interesante realizar o blog como medio para recoller esa parte da nosa historia oral, discutir sobre ela e, riba de todo, evitar a súa perda. Yandros, o personaxe que me inspira, pertence a un momento no que o "Señor do Tempo" aínda reinaba.O home das lendashttp://www.blogger.com/profile/16001473978863750461noreply@blogger.comBlogger14125tag:blogger.com,1999:blog-5110789962182253364.post-65252702605002468442010-12-08T16:34:00.000-08:002010-12-08T16:38:13.145-08:00O home das lendashttp://www.blogger.com/profile/16001473978863750461noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5110789962182253364.post-47829847034227546582010-12-08T16:29:00.000-08:002010-12-10T12:05:03.662-08:00<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEdjHOKkqMKsHht7_b4FlaePCrRpU3IxnzJdPry12JnGh5uJr1LtPxJeie4OlpP6CQSqwY2QA6PdEpDsB82v8mSVCOlAuPZIkX5eixDz_eVryj_xlM8RnhK9_XuZtArda0su5tI4NrhaI/s1600/Friedrich-Tumbas+de+soldados+desconocidos-1812.jpg"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 200px; DISPLAY: block; HEIGHT: 142px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5548473531971122946" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEdjHOKkqMKsHht7_b4FlaePCrRpU3IxnzJdPry12JnGh5uJr1LtPxJeie4OlpP6CQSqwY2QA6PdEpDsB82v8mSVCOlAuPZIkX5eixDz_eVryj_xlM8RnhK9_XuZtArda0su5tI4NrhaI/s200/Friedrich-Tumbas+de+soldados+desconocidos-1812.jpg" /></a><br /><div></div><br /><br /><span style="font-size:180%;"> </span><span style="font-size:130%;"> <span style="color:#cc0000;"><strong>LENDAS OU HISTORIAS? Que se agocha ....</strong></span><br /></span><br /><p align="justify"><span style="font-size:130%;color:#3333ff;"><strong>Que se agocha tras de tantos relatos como nos transmite a tradición oral? Son as lendas froita da imaxinación sen máis ou baixo delas hai realidades que se nos escapan, realidades pasadas que o tempo transformou ou realidades presentes que non somos quen de comprender? Seguramente hai unha boa dose de cada cousa.</strong></span></p>O home das lendashttp://www.blogger.com/profile/16001473978863750461noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5110789962182253364.post-49238549285085870362010-08-22T11:51:00.000-07:002010-12-10T11:48:03.671-08:00A MULLER CERVO<div><br /><br /><br /><div><span style="font-size:130%;"><strong><span style="color:#cc66cc;">A CERVA BRANCA</span></strong></span><br /><br /><br /></div><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3n5RAg3h6H3nKdLCQALmihmvEbZ7um7-eLniRlbqDTgvncjqJ60zmWfIVE2-V8u0oeswNyEXGc_Xf5AhLqT5vltplNmNuq5mavXKcx04yJvOrFpdIw4JGjZSi_LVhf0qikgHgcNmVa7A/s1600/Doiras.jpg"><img style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 200px; FLOAT: left; HEIGHT: 133px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5508319359467655058" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3n5RAg3h6H3nKdLCQALmihmvEbZ7um7-eLniRlbqDTgvncjqJ60zmWfIVE2-V8u0oeswNyEXGc_Xf5AhLqT5vltplNmNuq5mavXKcx04yJvOrFpdIw4JGjZSi_LVhf0qikgHgcNmVa7A/s200/Doiras.jpg" /></a></div><div align="justify">No castelo de <strong>Doiras </strong>vivía un señor moi importante, tan poderoso como un rei, que se chamaba <strong>Froilán</strong>. Este home tiña dou fillos: un rapaz valente e forte, <strong>Egas</strong>, moi amigo de cazar nos bosque do seu pai, e unha mociña loira, delicada e fermosa como fora a súa defunta nai, de nome <span style="color:#cc66cc;"><strong>Aldara</strong></span>. O pai estaba moi fachendoso dos fillos e queríaos moito aos dous, mais a meniña dos seus ollos era a rapaza. Un cabaleiro veciño namorouse de <span style="color:#cc66cc;"><strong>Aldara</strong></span> e os pais decidiron casalos mais, pouco antes da voda <strong><span style="color:#cc66cc;">Aldara </span></strong>desapareceu do castelo. O pai reuniu a toda a súa xente, que era moita! e todos buscaron sen parar días e días pero a rapaza non apareceu. Pasado un tempo dérona por morta.<br />Quedou só <strong>Egas</strong> que era o bo rapaz. Un día fixo unha cacería cos amigos e propuxo que cada un levara ao castel<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhH934fLlh8AASKPPocK41r9yMwXni6NTEwDDeekWrFO6ypEm41pa_mvurpq9PMIYWVLloUZENRjG2tBtau5md8RKWHXbJdIDG94n7Q47Dhw9YNma-ZWG5L9nSEWo-ZaqN5dyAAn0Rsdjo/s1600/ciervo.jpg"><img style="MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 129px; FLOAT: right; HEIGHT: 97px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5508320922751405538" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhH934fLlh8AASKPPocK41r9yMwXni6NTEwDDeekWrFO6ypEm41pa_mvurpq9PMIYWVLloUZENRjG2tBtau5md8RKWHXbJdIDG94n7Q47Dhw9YNma-ZWG5L9nSEWo-ZaqN5dyAAn0Rsdjo/s200/ciervo.jpg" /></a>o a súa mellor peza para poder saber quen era o mellor cazador. <strong>Egas</strong> separouse dos outros e cando estaba ao pé do monte viu un cervo enorme no alto. Foi por el sen pensar máis pero cando se achegou o animal desaparecera e no seu lugar viu unha grande <strong><span style="color:#cc66cc;">cerva blanca</span></strong>. Aquel si que ía ser un bo trofeo, el sería o mellor cazador dos arredores. Disparou as súas frechas e a cerva caeu axiña. Achegouse a ela para levantala e<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjK_cebdO_pptMw8MK0LaSaEmF5-DgSZLygMWjg0co9wHrUunZE-2q8S78X9el1_MfuKn2TbCaPcSBCiTEveZi5hH6QFNGUxm3871Xblnk6EuCVNTGtjaP5XJyY8eYa7Ufu4orH1Be-sVQ/s1600/albina"><img style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 153px; FLOAT: left; HEIGHT: 92px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5508321461774667906" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjK_cebdO_pptMw8MK0LaSaEmF5-DgSZLygMWjg0co9wHrUunZE-2q8S78X9el1_MfuKn2TbCaPcSBCiTEveZi5hH6QFNGUxm3871Xblnk6EuCVNTGtjaP5XJyY8eYa7Ufu4orH1Be-sVQ/s200/albina" /></a> levala con el pero non foi quen porque pesaba moito, entón decidiu cortarlle unha pata como mostra e mandar despois a buscar o resto. Meteu a pata no seu zurrón e marchou ao galope para o castelo.</div><br /><div align="justify">No castelo esperou aos amigos e cando chegaron contou o que cazara e para demostralo abriu o zurrón e foi sacar a pata que cortara. Cando sacou o que tiña na bolsa botou un berro porque alí había unha man delicada de muller cun anel que el coñecía ben porque era o da súa irmá <strong><span style="color:#cc66cc;">Aldara</span></strong>. </div><br /><div>Todos, co vello pai á cabeza, marcharon ao sitio onde <strong>Egas</strong> matara á cerva e alí atoparon o corpo de <strong><span style="color:#cc66cc;">Aldar<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8f2RMHf895h4QWt3cSLs3hyRw2877oJN5zmO2FiUJfxa0f9pgcL9U1CFUBYyNUDPwUOkKJ0OhO2rgXO8q2k8vV2xMB2ijGB8iARDAVVx0f7Rn6gaxIZsRRVc2JSXWHqDO6gqsItAKF0M/s1600/Ancares+072.jpg"><img style="MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 146px; FLOAT: right; HEIGHT: 104px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5508324928629003874" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8f2RMHf895h4QWt3cSLs3hyRw2877oJN5zmO2FiUJfxa0f9pgcL9U1CFUBYyNUDPwUOkKJ0OhO2rgXO8q2k8vV2xMB2ijGB8iARDAVVx0f7Rn6gaxIZsRRVc2JSXWHqDO6gqsItAKF0M/s200/Ancares+072.jpg" /></a>a</span></strong>. Non pasaran os anos por ela, era a mesma moza que desaparecera do castelo.</div><br /><div>Din que a encantara un <strong><span style="color:#663333;">mouro</span></strong> que vivía no <span style="color:#006600;">Castro </span><span style="color:#000000;">porque estaba namorado dela</span>, que a convertira en <strong><span style="color:#cc66cc;">cerva</span></strong> e que ao darlle morte volveu a ser quen era. Tamén din que o mouro era o cervo que viu Egas e que despois da morte de Aldara no castro óense berros e choros polas noite, pero non se sabe ben o que pasou e alí non vai ninguén despois do solpor así que non se sabe.</div></div>O home das lendashttp://www.blogger.com/profile/16001473978863750461noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5110789962182253364.post-17626506546394339562010-08-17T08:29:00.000-07:002010-12-10T11:46:42.632-08:00PEPA A LOBA NO CEBREIRO<div align="justify"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhY8SIbsFNNZhSAMM5Z8Oc0f2uKP-o_hpkwYzo9L7qCUONlmTjCUtByzO-Ka530lp-Ef81w755Ygd6wyRj8jAoa9cUpiWqo-5bJONgrL9h1vVkyeBzaB6gNfNiAOvpHjkk60WA182XaitE/s1600/Courel-7.jpg"><img style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 200px; FLOAT: left; HEIGHT: 133px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5506408845808301042" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhY8SIbsFNNZhSAMM5Z8Oc0f2uKP-o_hpkwYzo9L7qCUONlmTjCUtByzO-Ka530lp-Ef81w755Ygd6wyRj8jAoa9cUpiWqo-5bJONgrL9h1vVkyeBzaB6gNfNiAOvpHjkk60WA182XaitE/s200/Courel-7.jpg" /></a> Un paisano pobre pediulle cinco pesos a un veciño para pagar a contribución. Cos cartos no peto, encamiñouse cara a<strong> Folgoso</strong> pero na <strong><span style="color:#006600;">Devesa de Rogueira</span></strong> asaltouno un ladrón e quitoulle os cartos e o reloxo que era todo o que levaba todo.<br />O home volvía para a casa chorando como un neno e queixándose da súa desgraza cando lle saíu ao camiño a cabecilla dos ladróns, a <strong><span style="color:#990000;">Pepa a Loba</span></strong>, que viña cunha ducia de homes. Pepa preguntoulle que lle pasaba. O pobre home contoulle o encontro que tivera e que quedara sen os cartos para pagar a contribución.. Entón a <strong><span style="color:#990000;">Loba</span></strong> asubiou e apareceron o resto dos seus homes, fixo que se puxeran todos en roda e preguntoulle ao home:<br />-Cal destes homes que roubou os cinco pesos e o reloxo? <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtkb8ckdokMxA30I8Np18aLmjs7I6E9miBcHkY0P-RKHsOvmf6nu3AyDPCH-ghwRhrwAM5EkuYwrV9GGAK3-sn-MT0JK1zbFScJAwj8z9aSHYKpUwhVMUGg9K0m_qXf2qwt62cpFwJYDM/s1600/cuevachao_mazairos1.jpg"><img style="MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 133px; FLOAT: right; HEIGHT: 163px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5506409254762678626" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtkb8ckdokMxA30I8Np18aLmjs7I6E9miBcHkY0P-RKHsOvmf6nu3AyDPCH-ghwRhrwAM5EkuYwrV9GGAK3-sn-MT0JK1zbFScJAwj8z9aSHYKpUwhVMUGg9K0m_qXf2qwt62cpFwJYDM/s200/cuevachao_mazairos1.jpg" /></a><br />O paisano sinalou a un moi malencarado e a xefa dos ladróns volveu preguntar.<br />- Estás ben seguro?<br />- Estou, si señora!<br />Entón a muller mandoulle ao ladrón que lle devolvera todo e deulle unha somanta de paus ao seu axudante á vez que lle dicía:<br />- Téñovos dito que hai que saber a quen roubar, que non lle hai que quitar a quen non ten.<br />Despois mandou marchar ao labrego e dirixiuse a <strong>Seara</strong>. Alí roubaron nunha casa rica, á que <strong><span style="color:#990000;">Pepa</span></strong> se achegou vestida de garda civil, porque se vestía de moitas maneiras para que lle abriran as portas, e colleron todo o que quixeron din que fuxiron cara a <strong>Donís</strong>, onde tiñan o seu refuxio, din que nunha cova fonda que ten dúas entradas por iso os gardas non a daban collido.<br /><br /></div><div align="justify"></div><div align="justify"><br /><br /></div><div align="justify"></div>O home das lendashttp://www.blogger.com/profile/16001473978863750461noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5110789962182253364.post-50946072551419032002010-08-16T08:49:00.000-07:002010-12-10T11:47:20.363-08:00<div align="justify"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyMtkJ-R68DAI9gRcBbSak47Wcw_u9395JB3wBxKyrrSQtLpx2lGUNaAE45mNfcOXKwijPGitwwbtWNCZ4_IPzDy76MAmNu2d8BpAs5E_l04-tiz9fKpyMARuZfe3tdG9BolScKLJOKWM/s1600/pastora.jpg"><img style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 154px; FLOAT: left; HEIGHT: 136px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5506039201889054098" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyMtkJ-R68DAI9gRcBbSak47Wcw_u9395JB3wBxKyrrSQtLpx2lGUNaAE45mNfcOXKwijPGitwwbtWNCZ4_IPzDy76MAmNu2d8BpAs5E_l04-tiz9fKpyMARuZfe3tdG9BolScKLJOKWM/s200/pastora.jpg" /></a> <strong><span style="color:#ff0000;"><span style="font-size:130%;">PEPA A LOBA, BANDOLEIRA</span><br /></span></strong><br />Parece que esta muller viviu en realidade e din que naceu cerca de <strong>A Es</strong>trada, que foi filla de solteira e que quedou orfa sendo moi nena. Din que a recolleu unha tía e que a puxo de criada, que a nena tiña que atender ás tarefas da casa e coidar o rabaño de ovellas da tía. Sendo aínda nena puxéronlle o alcume de a<strong><span style="color:#ff0000;"> Loba</span></strong> porque estando no monte enfrontouse a paus co lobo cando este apareceu se repente e botoulle a boca a unha ovella, a rapaza e os outros animais botaron a correr para a casa pero o lobo non estaba satisfeito e foi detrás querendo quitarlle outra, entón a rapariga colleu un pau e coa axuda do seu can enfrontouse ao lobo e conseguiu matalo aínda que quedou marcada polos dentes da fera.<br />Cando se fixo moza, como era guapiña a pesar das cicatrices a tía entrou en tratos co <strong><span style="color:#990000;">taberneiro</span></strong> da aldea para que a collera como querida e criada e así se fixo mais o taberneiro colleu lei e ata lle pagou a un mestre para que a ensinara a ler e escribir ademais de facerlle testamento. Pero pasou que a rapaza namorouse do mestre e o taberneiro foi asasinado na propia taberna. As sospeitas da <strong><span style="color:#003300;">Garda Civil</span></strong> caeron sobre a rapaza e o mestre e os dous foron metidos no cárcere, aínda que a xente da aldea sospeitaba do <strong><span style="color:#000099;">albeite</span></strong>, que era irmán do taberneiro. No xuizo só a condenaron a ela que se foi volvendo rancorosa e mala e só pensa<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiALXs0ukLj3leP5v-5zm2ikC-DmLPhcIG3s6OROHT9oh99XKcWQa1LEbV28KpTyyKdFd9Bn9HXqpIbvyYnRWnPsEMUr-UkKtZ3ZqWcjxd7q5cPtXYP_NyKkjgMctZoiqel-vA6mtsi2N8/s1600/cura+sotana.jpg"><img style="MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 170px; FLOAT: right; HEIGHT: 106px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5506039654240713698" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiALXs0ukLj3leP5v-5zm2ikC-DmLPhcIG3s6OROHT9oh99XKcWQa1LEbV28KpTyyKdFd9Bn9HXqpIbvyYnRWnPsEMUr-UkKtZ3ZqWcjxd7q5cPtXYP_NyKkjgMctZoiqel-vA6mtsi2N8/s200/cura+sotana.jpg" /></a>ba e escapar e vingarse.<br />Un día <strong><span style="color:#ff0000;">Pepa</span></strong> pediu confesión, asasinou ao<strong> crego</strong> que asistiu e fuxiu do cárcere vestida coa súa roupa foi a buscar ao seu can e despois presentouse na taberna coa que se quedara o albeite e fixo que o can o atacara ata matalo. Despois levou o cadáver ao monte para que os lobos o comeran. A partir daquela viviu escondida polos montes, xuntou unha partida de homes e fíxose capitana deles e roubaron e mataron por toda <strong>Galicia</strong>. </div>O home das lendashttp://www.blogger.com/profile/16001473978863750461noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5110789962182253364.post-54424944772577473122010-08-14T08:11:00.000-07:002010-12-10T11:47:45.110-08:00A RAÍÑA LUPA<strong><span style="color:#cc0000;">A RAÍÑA LUPA E SANTIAGO APÓSTOLO</span></strong><br /><br /><div align="justify"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_f1RJvSV8crbgszO0szWgUlEhAs08rCo0jNJquloa370p0odxKZKR_SkBS-LlFGsXC-S_FhZbSQQ7nqjZxP06fDYO-jTxE77y648nphM2LhiFoqtM8575OV-__gnEc6xihVPRWd4EofQ/s1600/093D7GIJ-TEL-xxx-P1_1.jpg"><img style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 178px; FLOAT: left; HEIGHT: 129px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5505673116588595970" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_f1RJvSV8crbgszO0szWgUlEhAs08rCo0jNJquloa370p0odxKZKR_SkBS-LlFGsXC-S_FhZbSQQ7nqjZxP06fDYO-jTxE77y648nphM2LhiFoqtM8575OV-__gnEc6xihVPRWd4EofQ/s200/093D7GIJ-TEL-xxx-P1_1.jpg" /></a> Contan que preto de <strong>Iria</strong>, no que coñecemos como <span style="font-size:130%;color:#990000;"><strong>castro Lupario</strong></span>, vivía as veces, porque era unha das súas moitas propiedades, unha raíña que tiña poderes de <span style="color:#663366;"><strong><span style="color:#663366;">meiga</span> </strong></span><span style="color:#000000;">por</span>que era tan malvada que non tiña compaixón de ninguén e facía todo o dano que podía.<br />Din que os discípulos portadores de los restos de <span style="font-size:130%;color:#336666;"><strong>Santiago o Maior</strong></span> acudiron a esta raíña que, naquel momento, estaba no castelo rodeado dunha gran muralla cun infranqueable foxo, no que cabía un escuadrón de catro mil homes, tal era o seu poder e riqueza. Cando os discípulos se achegaron a ela para pedirlle un lugar no que enterrar ao <strong><span style="color:#336666;">Apóstolo</span></strong>, ela enganounos mandándoos ir ao legado romano que vivía en <strong>Duio</strong>. Este home meteunos no cárcere mais eles, din que grazas á axuda divina, puideron fuxir e volveron xunto á raíña <span style="font-size:130%;color:#990000;"><strong>Lupa </strong></span>para volver a pedirlle o mesmo, "un lugar para enterrar ao seu mestre Santiago" e que a raíña volveu a enganalos mandándoos ao monte Ilicino ou <strong>Pico Sacro</strong> onde había uns bois cos qu<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiL0wN1dgPxgJ15GClfPWdgl8EYIs2I2yUjDtpoPnazxC7zB5bxBQAq8P3eJw2nuUocBubMOYiDqJrUmtTwD2Oe_mKD5OoQ2RkOGU0u7X3cl9KDVFmZUU3PnnAyplMF0VeOLNMjzJAxttI/s1600/tumbasanti.jpg"><img style="MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 176px; FLOAT: right; HEIGHT: 128px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5505667402315510914" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiL0wN1dgPxgJ15GClfPWdgl8EYIs2I2yUjDtpoPnazxC7zB5bxBQAq8P3eJw2nuUocBubMOYiDqJrUmtTwD2Oe_mKD5OoQ2RkOGU0u7X3cl9KDVFmZUU3PnnAyplMF0VeOLNMjzJAxttI/s200/tumbasanti.jpg" /></a>e levarían o carro a onde debía ir repour o corpo do defunto <span style="font-size:130%;color:#336666;"><strong>Santiago</strong></span>. Mais eles atoparon cuns touros bravos e cunhas serpes, que os atacaron pero conseguiron dominalos e matar ás serpes coa axuda do Apóstolo.<br />Á vista dos milagres a raíña <span style="font-size:130%;"><strong><span style="color:#990000;">Lupa</span></strong> </span>converteuse ao cristianismo e deulles un lugar para enterrar ao seu mestre. Deste xeito din que naceu <strong><span style="color:#ff6600;"><span style="font-size:130%;">Santiago de Compostela</span>,</span></strong> o lugar do definitivo descanso do Apóstolo que chegou a Galicia dende Oriente, despois de que os seus discípulos roubaran o seu corpo ás autoridades romanas.<br /></div><div align="justify"><br /><strong><span style="font-size:130%;color:#009900;">A RAÍÑA </span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdSynpZ0PVyBTKqoKU2CRm_uRuF-wmD6DxfVAR8aKooELDnCl5U8REP89rhN1OKrJ4GTyVfd6nyWaCn5_pEeiwBfw-ihU7elRr3kdxT-kbyHQBUqxwLEq0YvSsavy5wl9UtdqSQ1PQzDE/s1600/mazmorras.jpg"><span style="font-size:130%;color:#009900;"><img style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 181px; FLOAT: left; HEIGHT: 136px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5505668529870174210" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdSynpZ0PVyBTKqoKU2CRm_uRuF-wmD6DxfVAR8aKooELDnCl5U8REP89rhN1OKrJ4GTyVfd6nyWaCn5_pEeiwBfw-ihU7elRr3kdxT-kbyHQBUqxwLEq0YvSsavy5wl9UtdqSQ1PQzDE/s200/mazmorras.jpg" /></span></a><span style="font-size:130%;color:#009900;">LUPA E O FILLO CEGO</span></strong><br /></div><div align="justify">Desta raíña tamén contan que sempre andaba a presumir diante doutros reis de <span style="font-size:130%;color:#00cccc;"><strong>Galicia</strong></span> do seu poder e de que tiña nos alxubes do seus castelo de <strong>Francos</strong> máis prisioneiros cristianos que todos os outros xuntos.</div><div align="justify">Esta maligna muller tivo un fillo que naceu cego o que a endureceu aínda máis e fixo que perseguirá a todos cantos pasaban polo seu reino. Un día unha criada que tiña díxolle que se quería que o seu fillo vira só tiña que poñer en liberdade a todos os presos que estaban nos seus alxubes. A raíña <strong><span style="color:#cc0000;">Lupa</span></strong> desconfiou de que a criada se fixera cristana e mandou que a prenderan tamén a ela pero a idea da criada quedou metida no seu maxín e deulle voltas e máis voltas ata chegar a pensar que por probar non perdía nada e decidiu facer o que a criada lle dixera pensando que se a enganara pagaría coa morte.</div><div align="justify">Un bo día mandou aos seus soldados que deixaran saír a todos os prisioneiros, agás á criada. Así o fixeron e cando o último preso quedou en liberdade o fillo de <strong><span style="color:#990000;">Lupa</span></strong> comezou a ver. Entón soltou tamén á criada e fixoa rica e despois convertiuse ao <strong>cristanismo</strong> e volveuse boa e caritativa.<br /><br /><strong><span style="color:#993399;"><span style="font-size:130%;"><span style="color:#cc0000;">A RAÍÑA</span> <span style="color:#cc0000;">LUPA</span> E A VELLA AVARA</span></span></strong><br /></div><div align="justify"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGvqXpS6jEAf-M91_8G6fWcjJaV4qXkMZQuetDYYWLexE0iQVujI_AcMyDBVx-OArGtaR_3nMsQmRu7JYuntAcUh_85kS1yAXqjH_FaLzzJRcPvicn5JU6_zKQSN11Fcs-3QZpyz1Q9SM/s1600/pico+sacro.jpg"><img style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 200px; FLOAT: left; HEIGHT: 86px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5505671409404225266" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGvqXpS6jEAf-M91_8G6fWcjJaV4qXkMZQuetDYYWLexE0iQVujI_AcMyDBVx-OArGtaR_3nMsQmRu7JYuntAcUh_85kS1yAXqjH_FaLzzJRcPvicn5JU6_zKQSN11Fcs-3QZpyz1Q9SM/s200/pico+sacro.jpg" /></a> Tamén din as lendas que habíaun rapaz que levaba os porcos da súa vella ama a pastar ao monte, no Pico Sacro. Os porcos engordaron moitísimo en pouco tempo e a rapaz non era quen de matalos; entón a<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggA2LX-ny678ruDcCKExKSUt7v0nUBjpT5TpHYY98Hmq_m0zls9wyEsE6wddpxv2xAa0dMlZ__qw0EAMiquwCTMnaPw3TwjZT3CMwXkd6Kc-YKeRzzPw_FhF-9jgnvkh-TKku7c1sTRTc/s1600/0610091235_cascabel_aruba_55.jpg"><img style="MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 133px; FLOAT: right; HEIGHT: 116px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5505674766669193634" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggA2LX-ny678ruDcCKExKSUt7v0nUBjpT5TpHYY98Hmq_m0zls9wyEsE6wddpxv2xAa0dMlZ__qw0EAMiquwCTMnaPw3TwjZT3CMwXkd6Kc-YKeRzzPw_FhF-9jgnvkh-TKku7c1sTRTc/s200/0610091235_cascabel_aruba_55.jpg" /></a> raíña Lupa apareceu diante da vella, vestida de labrega w díxolle que ela mataría os porcos coa condición de que lle había de entregar os mellores chourizos do mellor porco. A avarenta vella tentou enganar á raíña Lupa dándolle os chourizos peores que teña. Lupa, tremendamente anoxada, convertiu en serpes os chourizos e estas sepes devoraron á vella mentireira e avara. Outros din que a mesma raíña Lupa se converteu en lobo e comeuá vella por tratar de enganala.<a href="http://1.bp.blogspot.com/_"><br /></div></a><a href="http://1.bp.blogspot.com/_"><div align="justify"></a></div><div align="justify"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_"><br /></div></a>O home das lendashttp://www.blogger.com/profile/16001473978863750461noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5110789962182253364.post-40546088726554236982010-08-12T11:42:00.000-07:002010-12-10T11:51:06.817-08:00MULLERES MALVADAS<div align="justify"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiJQx2InhyphenhyphenFjOc-gfpbL5EByVpoV14_RVebtZkYmt4z_2vc9MhgomvW7Y5nSVz51NP8U-20P3XcORdL_CqyM8R7jBlc4kK66g5Jj6nArIeQEztbhcZfv0Pc1dD1uQYoNeO10zkGP22ims/s1600/lobo41.jpg"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 200px; DISPLAY: block; HEIGHT: 144px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5504904060373273682" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiJQx2InhyphenhyphenFjOc-gfpbL5EByVpoV14_RVebtZkYmt4z_2vc9MhgomvW7Y5nSVz51NP8U-20P3XcORdL_CqyM8R7jBlc4kK66g5Jj6nArIeQEztbhcZfv0Pc1dD1uQYoNeO10zkGP22ims/s200/lobo41.jpg" /></a> <span style="font-size:130%;color:#000099;"><strong>OUTRAS LENDAS DE LOBOS E MULLERES</strong></span><br />Se nas lendas anteriores falabamos de mulleres que se transformaban en lobos ou adquirían algúns dos seus caracteres, agora imos falar de mulleres que polas súas accións recibiron o nome de LOBAS. Entre estas lendas están as das <span style="color:#ff0000;"><strong>RAIÑAS LOBAS</strong></span> das que recollemos dúas en puntos tan distantes como a Baixa Limia e a Terra de Santiago.<br /><br /><span style="font-size:130%;"><span style="color:#ff0000;"><strong>A RAÍÑA LOBA da LIMIA</strong></span><br /></span>Contan que nun castelo das terras da Limia vivíu unha muller moi rica e poderosa pero tan <a href="http://4.bp.blogspot.com/_Iip7jPb2zMg/TGVYBg5WSUI/AAAAAAAAAFE/l4gnjlpNi_c/s1600/isabelI.jpg"><img style="MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 159px; FLOAT: right; HEIGHT: 151px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5504902902563883330" border="0" alt="" src="http://4.bp.blogspot.com/_Iip7jPb2zMg/TGVYBg5WSUI/AAAAAAAAAFE/l4gnjlpNi_c/s200/isabelI.jpg" /></a>soberbia e cruel que os campesiños das súas terras chamábana a Raíña Loba.<br />Para a súa mantenza e a dos seus parentes, "clientes" e criados, obrigaba aos seus súbditos a entregarlle cada día unha vaca ou dous años, un porco, varios polos e unha carreta chea doutras cousas de comer: pan, ovos, froita... As familias campesiñas xuntábanse e facían quendas para entregar o que a raíña pedía porque era tan mala que se algún pobo fallaba na entrega ou non era abonda mandaba aos seus servos que queimaran as casas e as colleitas dos pobres labregos, e mesmo facía que os mataran a eles e as súas familias.<br />Un día, cando lle chegou a quenda de mandar a comida ao pobo de Figueirós, os veciños xuntáronse en asemblea e decidiron que non ían pagar o tributo porque estaban xa arruinados e enriba oprimidos e mortos de medo. Mais negarse a pagar sen máis era condenarse a morte, tiñan que facer algo antes de que a raíña mandara aos soldados contra eles.Pensaron que era mellor morrer loitando contra ela que de fame ao atropelados polos soldados así que fixeron lanzas de freixo con puntas de pedra, arcos e frechas, colleron pedras e estacas e na escuridade da noite achegáronse ao castelo. A Loba e os seus servos durmían confiados no medo que lle tiña a comarca enteira e des<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhg-9o_kJpCpVw5m-dBv1xYnYtkrDyFEF1UbE7LeEj_h080uPhA0Un2M12ANfXvTOqtK3lZYN9jeBG9dMwAwb2LdN0Uyqp8YkQ-LNDa4yjJDnDFCh3k0VhBDDfijyWhvn77ieJCL1JIYyY/s1600/AT.jpg"><img style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 158px; FLOAT: left; HEIGHT: 144px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5504598647865186626" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhg-9o_kJpCpVw5m-dBv1xYnYtkrDyFEF1UbE7LeEj_h080uPhA0Un2M12ANfXvTOqtK3lZYN9jeBG9dMwAwb2LdN0Uyqp8YkQ-LNDa4yjJDnDFCh3k0VhBDDfijyWhvn77ieJCL1JIYyY/s200/AT.jpg" /></a>coidaran a vixilancia. Caladamente os veciños de Figueirós, gabearon polos muros do castelo e abriron as portas sorprendendo aos sicarios da Loba. Nun curto pero terrible combate o pobo rebelde venceu aos soldados da loba e atou a outros que estaban no castelo. Despois uns poucos foron a pola Loba que escapara para a torre máis alta e pechara a porta, pero nin aquela pesada porta puido resistir a forza da rabia dos asaltantes e caeu fendida polos machados e as pedradas. Entón a raíña, véndose vencida, non quixo caer nas mans dos que consideraba os seus escravos e botou a correr cara a fiestra dende a que se tirou. Morreu esnaquizada contra as rochas que había abaixo e o pobo quedou liberado, pero para estar másis seguros tiraron o castelo. </div>O home das lendashttp://www.blogger.com/profile/16001473978863750461noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5110789962182253364.post-72367764187033611942010-08-11T08:23:00.000-07:002010-12-10T11:45:20.581-08:00MULLERES LOBO<div align="justify"><span style="font-size:130%;color:#cc0000;"><strong>Seguimos con lendas relacionadas coas mulleres</strong></span>.<br /><span style="color:#000000;"><span style="color:#ff0000;">Ademais de lendas de meigas, en Galicia hai outras que nos falan de mulleres destacadas pola súa forza ou por outras características que as poñen en relación cun animal totémico moi especial: o lobo. Non son tan abondas como as que falan de homes-lobo ou lobisomes, mais existen algunhas. Entre elas:</span><strong><br /><br /></strong></span><span style="font-size:130%;color:#660000;"><strong>A LOBA DE VAL DE CONSO</strong></span><br />En Val de Conso unha loba terrible comezou a atacar ao gando e á xente dun día para o o<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigHZZdOfUdlCZzIGjf6d9_nHvFKxNYTeYwoZAN7fpYhILwqQx6NYg6JlJKW4NoYDMpnFWgkm12b1suut5pKIA5j-Mg3gUBeIuUaL-4Q9UbM3uu90Doz1tN9xQ9iAe4yeN4KzOq0PiDa8I/s1600/invernadoiro.jpg"><img style="MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 185px; FLOAT: right; HEIGHT: 114px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5504176073442877794" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigHZZdOfUdlCZzIGjf6d9_nHvFKxNYTeYwoZAN7fpYhILwqQx6NYg6JlJKW4NoYDMpnFWgkm12b1suut5pKIA5j-Mg3gUBeIuUaL-4Q9UbM3uu90Doz1tN9xQ9iAe4yeN4KzOq0PiDa8I/s200/invernadoiro.jpg" /></a>utro. Os veciños, asustados, xuntáronse para facer batidas pero non tiveron éxito porque o animal era moi áxil e saltaba os cercos para logo ir refuxiarse nos robredais da <span style="color:#006600;"><strong>Serra do Invernadoiro</strong></span>. Aquilo era tan estraño que a xente comezou a pensar que un animal non podía ser tan intelixente e todo o mundo deu en crer que se trataba dunha moza dun lugar próximo.<br />Din que era unha rapaza de mala vida e que cando a nai a reprendeu ela levantoulle a man e que a nai a maldiciu dicindo:<strong><span style="color:#000066;"><em> <span style="color:#cc0000;">"Permita Deus que te <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinMVuqXBJHad3nUR7tGVbs0Zaih-JaQeRjbX2IB9j1CPnpoEyV-DL6xwR6aXB-ANyJYknqFlWnbKYxDuLsNHgIr6eyQpiFoPbqshFtD5cLjU3vb6efD1S52X___KXibcOtN0qGnAx28x4/s1600/lobo1.jpg"><img style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 134px; FLOAT: left; HEIGHT: 113px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5504174832986551986" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinMVuqXBJHad3nUR7tGVbs0Zaih-JaQeRjbX2IB9j1CPnpoEyV-DL6xwR6aXB-ANyJYknqFlWnbKYxDuLsNHgIr6eyQpiFoPbqshFtD5cLjU3vb6efD1S52X___KXibcOtN0qGnAx28x4/s200/lobo1.jpg" /></a>convertas en loba, mala filla".</span></em></span></strong><br />Naquel mesmo momento a moza desapareceu e os veciños pensaba que era aquela loba.<br />Pensaban que se non eran quen de cazala era porque tiña que cumprir o seu <strong><span style="color:#000099;">fado</span></strong> e para evitar males maiores deron en deixarlle cada noite unha ovella para que a comera e non atacara o resto do gando nin ás persoas.<br />Co tempo deixou de atacar e os veciños pensaron que era porque xa cumprira a súa pena e conseguira o perdón da nai, que volvera a vida humana, aínda que ninguén a volveu ver.<br /><br /><strong><span style="font-size:130%;color:#339999;">A LOBA BRANCA<br /></span></strong>Esta lenda foi recollida nunha aldea do Concello de Viana do Bolo, terra de pazos señoriais, montañosa e de abondosa vexetación, como corresponde a unha comarca de montaña.<br />Na aldea vivía un labrador de bo pasar que tiña unha filla moi fermosa. O labrador pensou que sendo tan feita podería casar con alguén importante, con algún nobre ou fidalgo da comarca ou das zonas veciñas, así que a criou como a unha raíña, a moza nunca ía co gando nin facía traballos rudos como era o normal entre as da súa clase, para que non s<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXDlaCT-4-IEO-NzV94HI1GNMRONDRuiwNUgG0cBbAlaJkbvD05NhwIvzkKe6yuy_TPzWO_UB1-uAOjEuJj87y0s0Q8JdT_xNMu6VbhpgX8eYQ3tX5k8HuNfIKbzsfa2FGJSjxtD82ozw/s1600/lobo-blanco.jpg"><img style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 162px; FLOAT: left; HEIGHT: 150px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5504184991660647890" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXDlaCT-4-IEO-NzV94HI1GNMRONDRuiwNUgG0cBbAlaJkbvD05NhwIvzkKe6yuy_TPzWO_UB1-uAOjEuJj87y0s0Q8JdT_xNMu6VbhpgX8eYQ3tX5k8HuNfIKbzsfa2FGJSjxtD82ozw/s200/lobo-blanco.jpg" /></a>e estragaran a súa pel branca nin as súas mans.<br />Mais o seu pai tiña un criado, un mozo lanzal e de carácter doce que miraba a rapaza con adoración e ela comezou a notar a súa presenza e rematou namorándose del. Mantiñan o seu amor en segredo pero o pai sospeitaba algo estraño e vixiou á moza ata que descubriu que se xuntaba co seu criado e pastor. Esperou a volta da filla á casa e pechouna nun cuarto e escuras mais o noivo, aproveitando que marchara á feira conseguiu dar con ela e sacala. Xuntos escaparon cara ao monte. Cando o pai chegou de volta xuntou aos veciños e perseguinos pero non conseguiu dar con eles, entón cheo de rabia maldiciu á filla:<br />- <strong><em><span style="color:#990000;">Filla traidora! Non te quero volver ver, se ao montes vas que en loba te convertas xa!<br /></span></em></strong>A rapaza volveuse loba e o primeiro que fixo foi devorar ao mozo. Despois cando recuperaba a ser humano choraba sen parar e cada vez sentía máis rabia e volvíase máis fera cando volvía a ser loba. Mataba por matar rabaños enteiros, sobre todo os do pai porque consideraba que era o culpable do seu arrebato animal ao matar á persoa que quería.<br />Un día a xente do pobo decide facer unha batida, durante días seguen un rastro que parece deixado adrede , por fin dan coa loba e disparan sen parar varios homes contra ela, pero as balas non parecen facerlle dano e, diante do asombro de todos desaparece para sempre.<br /><br /><span style="font-size:130%;color:#993399;"><strong>A LOBA DE SOBRADO (Trives)</strong></span></div><div align="justify"><br /><span style="color:#660000;"><span style="font-size:130%;"><span style="color:#ff6600;"><span style="font-family:georgia;font-size:85%;color:#3333ff;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGRF424WeEK-KOKAnRbHkSjfIWn8gjBs_VsgSQZOUNvYbabUi8XItoslG3e3-ijyTZ2M-7DohuEHtE6iUEaM-4m5B1iyHCMvKAhlGZSfKLAUYlUYz0HqIgysVlo3irGFq9HR0Iplqo-3A/s1600/caurelbodega.jpg"><img style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 145px; FLOAT: left; HEIGHT: 89px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5508271091583650514" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGRF424WeEK-KOKAnRbHkSjfIWn8gjBs_VsgSQZOUNvYbabUi8XItoslG3e3-ijyTZ2M-7DohuEHtE6iUEaM-4m5B1iyHCMvKAhlGZSfKLAUYlUYz0HqIgysVlo3irGFq9HR0Iplqo-3A/s200/caurelbodega.jpg" /></a>Isto pasou en <strong><span style="color:#996633;">Sobrado</span></strong>, no outono, no tempo de recoller as castañas.<br />Un mozo forte que inda non entrara en quintas, estaba no souto do río <strong>Cabalar</strong>, xuntando folla mentres coidaba do <strong><em><span style="color:#663333;">sequeiro das castañas</span></em></strong>. Un veciño, que pasaba por alí recordoulle que tivera coidado non fora a ser que o sorprendera o lobo que andaba por alí e que fixera tantas desgrazas porque dende había un tempo estaban a pasar por estas terras cousas espantosas: nenos, unha costureira que cosía polas casas, un criado da</span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEih0GvrXKZAE__xIRvMqUjE0Mcs_iV2D0A7PyTja7Qh4zl4hOXrWwDJz0nX3Frw_p_sKkEFtgz0EgkDVIph5y9PQg-h_Au8ihmGPHvq8MYHFBXYUzCcU33RvNKqVRO-W2ElgRh1Lu4uw5Q/s1600/rio-cabalar_102632.jpg"><span style="font-family:georgia;font-size:85%;color:#3333ff;"><img style="MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 200px; FLOAT: right; HEIGHT: 81px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5508273754506719362" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEih0GvrXKZAE__xIRvMqUjE0Mcs_iV2D0A7PyTja7Qh4zl4hOXrWwDJz0nX3Frw_p_sKkEFtgz0EgkDVIph5y9PQg-h_Au8ihmGPHvq8MYHFBXYUzCcU33RvNKqVRO-W2ElgRh1Lu4uw5Q/s200/rio-cabalar_102632.jpg" /></span></a><span style="font-family:georgia;font-size:85%;color:#3333ff;"> casa da casa da Mata, desapareceran sen deixar rastro e ninguén sabía que pasaba ata que aparecera o corpo medio comido dun camiñante e todo o mundo se dera conta de que era un lobo o que o atacara aínda que pola intelixencia que coa que actuaba parecía máis humano que animal co que podería ser un lobisome o que parecía ser o máis certo porque había quen dicía que vira un lobo enorme e que lle disparara pero que as balas non o mataran.<br />O rapaz era valente pero tamén prudente e cando comezou a escurecer meteuse no secadoiro e pechou a porta cunhas trancas. deixou a man unha machada e acendeu o lume para asar un anaco de touciño. Ceou tranquilo e cando lle empezaba a entrar o sono escoitou ruídos fóra, alguén rabuñaba na porta e unha tabla vella rompeu e polo burato apareceu unha gadoupa negra. O rapaz, tremendo co medo subiu axiña para riba, para o <strong><em><span style="color:#996633;">zarzo</span></em></strong> das castañas e agatuñouse no medio delas medio abafado polo fume e calado como un peto. Entón viu que outras tablas rompían tamén e entraba o lobo máis grande que vira nunca. O lobo achegouse ao lume e cheirou arredor como un can cansado, despois deitouse diante do lume e comezou a soltar a pel e debaixo apareceu unha moza que comezou a chorar. </span><br /></div><div align="justify"><span style="font-family:georgia;font-size:85%;color:#3333ff;">O rapaz colleu a vara de varear as castañas e paseniño foina baixando ata chegar á pel e metela no lume. A rapaza comezou a berrar como se tivera unha dor moi grande pero o mozo non soltou a pel. Entón a rapaza pediulle que baixara porque quedara lib</span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-236ROmya91A7uYMYGSiz_WDYagYQsFSyu_r05cRwxb1Gf2f_xC78vcMxLL05EpNBP45hyphenhyphenAZlkQKUqeXcxuCCwEQ5Tv42yqNPl1Zzy_E17sElaod75ZtnXdgA66vCEzhBUIRXGqn-AAI/s1600/5260_San%2520Salvador%2520de%2520Sobrado_1-4AG1DF.jpg"><span style="font-family:georgia;font-size:85%;color:#3333ff;"><img style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 174px; FLOAT: left; HEIGHT: 127px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5508277897030172834" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-236ROmya91A7uYMYGSiz_WDYagYQsFSyu_r05cRwxb1Gf2f_xC78vcMxLL05EpNBP45hyphenhyphenAZlkQKUqeXcxuCCwEQ5Tv42yqNPl1Zzy_E17sElaod75ZtnXdgA66vCEzhBUIRXGqn-AAI/s200/5260_San%2520Salvador%2520de%2520Sobrado_1-4AG1DF.jpg" /></span></a><span style="font-family:georgia;font-size:85%;color:#3333ff;">re do fado e xa non lle podía facer mal ningún.<br /></span><span style="font-family:georgia;font-size:85%;color:#3333ff;">-<strong><em> <span style="color:#993399;">Foi unha maldición da miña nai</span><span style="color:#663366;">! </span></em></strong>Meu pai morreu sendo eu nena e ela volveu casar cun mal home que me tivo de criada. El e miña nai sempre andaban de esmorga e nin caso me facían ata que medrei e comezou a facerme as beiras. Un día achegouse a min e quixo forzarme e eu corteille a man cun fouciño. A miña nai púxose rabiosa e maldiciume dicindo:<br />-<span style="color:#cc0000;"><strong><em>Mala filla, loba! Permita Deus que te volvas loba e como loba andes polos montes arrastrada! Fora da miña casa, loba!</em></strong><br /></span>-Fuxín para casa dunha tía e xa non tiven descanso. A miña tía consultou cunha sabia que lle dixo que non tiña remedio, que a maldición só desaparecería se alguén era quen de queimarme a pel de lobo para que non a puidera recuperar.<br />-Marchei da casa da miña tía e andei polos montes cumprindo o<span style="color:#336666;"> <strong><em>fado</em></strong></span> ata que hoxe, ti, o desfixeches. <strong><span style="color:#009900;">Deus cho pague!</span></strong> </span></div><p><span style="font-family:georgia;font-size:85%;color:#3333ff;">Uns din que despois a rapaza marchou e foi para un convento e outros din que casou co mozo despois de que el volveu de cumprir o servizo en África, non se sabe ben.</span><br /></span></span></span><span style="font-family:georgia;"><span style="font-size:130%;"><span style="color:#000000;"><strong><span style="color:#ff6600;"></span></strong></span></span></span></p><p><span style="font-family:georgia;"><span style="font-size:130%;"><span style="color:#000000;"><strong><span style="color:#ff6600;">A LOBA DE PIORNEDO</span><br /></strong></span><span style="color:#000000;"><span style="color:#ff6600;"><span style="font-size:85%;"></span></span></span></span></span></p><p align="justify"><span style="font-family:georgia;"><span style="font-size:130%;"><span style="color:#000000;"><span style="color:#ff6600;"><span style="font-size:85%;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIRAENsYP0oC07c1ulfWbpqLpvflPTlU-GxHzGpTKMVSmww_ITz2S0GLq8Bmf7VZ-3e5iEB0Buf9P_vccsUxo8NN22Nwmsnh4k_JiZf7JTEQ9ddl4n4WsTNcpDITE-h0M02Q0ssBRZY1I/s1600/CHOZO.jpg"><img style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 153px; FLOAT: left; HEIGHT: 105px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5508300435390255970" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIRAENsYP0oC07c1ulfWbpqLpvflPTlU-GxHzGpTKMVSmww_ITz2S0GLq8Bmf7VZ-3e5iEB0Buf9P_vccsUxo8NN22Nwmsnh4k_JiZf7JTEQ9ddl4n4WsTNcpDITE-h0M02Q0ssBRZY1I/s200/CHOZO.jpg" /></a>Nos <span style="font-size:100%;"><span style="color:#339999;">Ancares</span> </span>hai outra lenda que fala dunha moza que vivía malamente nun <strong><span style="color:#666600;">"chozo"</span></strong> , lonxe da aldea e que tiña só unhas poucas <span style="color:#9999ff;"><strong>ovellas</strong></span> e <strong><span style="color:#336666;">cabras</span></strong> que lle daban calor nos fríos invernos da montaña. Ninguén sabía de quen era filla nin de onde viñera. Era moi raro vela se non se ía ao monte por onde andaba sempre coas ovellas e dous cans. Todo o mundo lle tiña medo porque dicían que tiña <span style="color:#ff0000;"><strong>"poderes"</strong></span> e que polas noites ouveaba máis forte que os cans que tiña, que eran grandes e fortes como lobos.<br />Din que un día esta moza apareceu na feira de <span style="color:#006600;"><strong>Pedrafita</strong></span> cunha meniña loira, moi bonita, ninguén sabía de onde saíra a criatura pero todos deron en chamarlle a <span style="color:#cc0000;"><strong>filla da Loba</strong>.</span> A <strong><span style="color:#cc0000;">Loba</span></strong> dende entón aparecía nas feiras e nos mercados e mercaba cousas para a meniña sen que ninguén soubera de onde sacaba os cartos aínda que moitos estaban certos de procedían baúl que fora dos <span style="color:#333333;"><strong>"mouros"</strong></span> de <span style="color:#000099;">O Castro</span> que tiña agochado nunha cova que ninguén soubo nunca onde estaba, outros dicían que os cartos viñan dun tesouro que fora dos señores do castel<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiIlIB_6XgstzFwwDL4x4PRK2cSkmQtVravMI-8oLkk1iBZkeD4WOJbJ2pTFRxrw2itRpFdFhfBgIp6r7FRAZGbO-Jvee5j7oMQJVJWL0M-2byHKqtPR_h916E1YJmA8kbE29wXBPuvNs/s1600/ADOIRAS.jpg"><img style="MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 182px; FLOAT: right; HEIGHT: 115px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5508301527583200098" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiIlIB_6XgstzFwwDL4x4PRK2cSkmQtVravMI-8oLkk1iBZkeD4WOJbJ2pTFRxrw2itRpFdFhfBgIp6r7FRAZGbO-Jvee5j7oMQJVJWL0M-2byHKqtPR_h916E1YJmA8kbE29wXBPuvNs/s200/ADOIRAS.jpg" /></a>o de <strong><span style="color:#330099;">Doiras</span></strong> que a <strong><span style="color:#cc0000;">Loba</span></strong> collera e para algúns era o mesmo <span style="font-family:verdana;"><strong>demo </strong></span>quen llos daba porque a meniña era filla del.<br />Nunca se chegou a saber nada seguro. A <strong><span style="color:#cc0000;">Loba</span></strong> morreu cando a nena tiña uns dez anos e a rapariga desapareceu. Houbo quen asegurou que a <strong><span style="color:#cc0000;">Loba</span></strong> non era meiga porque as meigas non morren como morreu ela e que a nena era filla dun crego que despois do enterro da muller a levou canda el para Asturias. Pero o que se sabe certo é que era moi estraña aquela moza e que trato cos lobos tiña porque ademais de ouvear coma eles nunca lle faltaba unha ovella. Cando morreu as ovellas quedaron soltas polo monte e os veciños foron colléndoas e din que nunca os lobos mataron a ningunha delas, que ían polas outras.<br /></span><br /></span></span></span><span style="font-family:arial;font-size:130%;color:#000066;"><strong>PEPA A LOBA</strong></span><strong><span style="color:#333333;"><br /></span><span style="color:#333333;">Chegando a <span style="color:#666600;">Chantada</span>, ao pé do <span style="color:#339999;">monte Faro</span>, atopamos unha formación granítica das chamadas <em><span style="color:#996633;">pedras</span> <span style="color:#996633;">cabaleiras</span></em>, non é unha formación corrente na zona polo que o maxín popular teceu varias lendas, das que hoxe só se conservan enteiras dúas, relacionadas con ela. </span></strong><span style="color:#333333;"><strong><br />Segundo contan algunhas anciás de <span style="color:#6600cc;">Adá</span> na aldea de <span style="color:#ffcc00;">Erosa</span> vivía unha moza moi fermosa, orfa e tiña un gran rabaño de cabras e ovellas, bos pastos e unha casa grande e boa. Todos os mozos da zona querían casar con ela pero a rapaza era moi desconfiada, pensaba que querían abusar dela ou que busc<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoi8Ron9mdM7CK8FvgKI4uml-O9ZMPicc0INAHfiOduQJC9bOgYfY16wrNSaT34T7C1s-L35fxXF5bjs2XlcJDPY4gH_0sl_v5Ycn5sEmvqzYAihz_ca9bWvutKQfn3-THdouYt-mXPL0/s1600/peneda_arosa1.jpg"><span style="color:#333333;"><strong><img style="MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 166px; FLOAT: right; HEIGHT: 159px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5504573045922746706" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoi8Ron9mdM7CK8FvgKI4uml-O9ZMPicc0INAHfiOduQJC9bOgYfY16wrNSaT34T7C1s-L35fxXF5bjs2XlcJDPY4gH_0sl_v5Ycn5sEmvqzYAihz_ca9bWvutKQfn3-THdouYt-mXPL0/s200/peneda_arosa1.jpg" /></strong></span></a>aban a súa riqueza e non quería saber deles. Tanto a acosaron que decidiu poñelos a proba, colleu unha pedra xigante que baixara a rolos do Faro e chantouna enriba dunha rocha que había no camiño a súa casa e dixo:<br />-<em><span style="color:#993399;">Casarei con sexa quen de me igualar e suba unha pedra igual a esta enriba doutra pena das que están na aba do Faro</span></em>.<br />Foron varios os que tentaron imitala pero ningún foi quen de facer tal cousa porque eran pedras grandísimas e moi pesadas. Rabiosos comezaron a dicir que aquela muller non era humana, que tiña poderes porque estaba aliada co demo. Ninguén lle dirixía a palabra, ninguén se atrevía a achegarse a ela, foi quedando illada e só falaba cos animais e nas noites de lúa chea ouveaba como unha loba, por iso lle puxeron <span style="color:#cc0000;">Pepa a Loba</span>.<br /></p></strong></span></span>O home das lendashttp://www.blogger.com/profile/16001473978863750461noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5110789962182253364.post-82735062119631038242010-07-26T12:40:00.000-07:002010-12-10T11:48:58.924-08:00UNHA BRUXA? UNHA DANZANTE CAMIÑO DA ÉXTASE?<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXcjqhAsxobmNCg5-uwZ7BynSIr_eW48ciG4QIeuFoYkpT7L1vQLTEZbMpHqeVPaz9OkvSAlhZKWNE1QPI3ZHJIt-meTQxS_pfAkZLSHn-gVzajoZdCa_m2toO-cDUncRwHGG9gYjKU3E/s1600/Scopas-Menade.jpg"><img style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 99px; FLOAT: left; HEIGHT: 168px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5498305045829530354" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXcjqhAsxobmNCg5-uwZ7BynSIr_eW48ciG4QIeuFoYkpT7L1vQLTEZbMpHqeVPaz9OkvSAlhZKWNE1QPI3ZHJIt-meTQxS_pfAkZLSHn-gVzajoZdCa_m2toO-cDUncRwHGG9gYjKU3E/s200/Scopas-Menade.jpg" /></a><br /><div align="justify">Dentro do mundo das lendas hai moitos protagonistas e, entre eles, destacan as "bruxas", mulleres que en cerimonias especiais nocturnas, entraban en contacto co seu obxecto de culto, e o xeito de facelo podía ser por medio da danza, unha danza cada vez máis frenética, ata que se producía unha perda de consciencia que as levaba a entrar en contacto coa súa divinidade.<br /><br />Poderíamos considerar unha representación aproximada de tal danza a imaxe que estamos a ver? Unha imaxe na que as formas desfaisen no momento da éxtase.</div><div align="justify">Trátase dunha escultura grega, concretamente da <strong><span style="color:#ffcc00;">Ménade</span></strong> de <strong><span style="color:#cc9933;">Scopas</span></strong>. Foi realizada no século <strong>IV </strong>a. C.</div>O home das lendashttp://www.blogger.com/profile/16001473978863750461noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5110789962182253364.post-89439019268541124432010-07-26T12:29:00.000-07:002010-07-26T12:36:14.720-07:00A LENDA E A TOPONIMIA<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5MuUYMXdQMK5NfUrflhVTh9T58nY2RYJOwTFp5MyxY08lu8n_RzuA1n-UKzZjJaPhnVoYYmrBgg6z8_ipNOQxPxkmvI7AhvsSXmFfZeSOlPujYON6wkC_7OWug-8MfhQJs4xgjv6ozrI/s1600/cova+da+serpe.jpg"><img style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 181px; FLOAT: left; HEIGHT: 161px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5498300804266318242" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5MuUYMXdQMK5NfUrflhVTh9T58nY2RYJOwTFp5MyxY08lu8n_RzuA1n-UKzZjJaPhnVoYYmrBgg6z8_ipNOQxPxkmvI7AhvsSXmFfZeSOlPujYON6wkC_7OWug-8MfhQJs4xgjv6ozrI/s200/cova+da+serpe.jpg" /></a><br /><div align="justify">No monte da <strong><span style="color:#336666;">Cova da Serpe</span></strong> vivía unha cobra que tiña mortos de medo ós veciños de Miraz. </div><br /><div align="justify">A cobra, enorme, baixaba sembre beber á fonte que está cerca da Torre e que chaman <span style="color:#666600;"><strong>Pozo da Serpe</strong>.</span> Un día a xente decidiu acabar co monstro. Deixáronlle no camiño un burro enzoufado en alcatrán. A serpe non se deu conta do engano, comeuno e morreu de contado. </div><br /><div align="justify">Aínda hoxe existe a coba onde vivía o animal na cima do monte, e de aí o nome que leva o monte.<br /><br /><br /></div>O home das lendashttp://www.blogger.com/profile/16001473978863750461noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5110789962182253364.post-41908986740432202502010-07-26T12:13:00.000-07:002010-12-10T11:53:44.509-08:00A NOITE, UNHA CURVA E, AO AMENCER.... UNHA CRUZ<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhK7FEDWt16Q22GLuB4wyXjXvFPZhy8bk-GhT8a5hD0CzdJLZjQ3_Tb_VSUWcW0CYAlRx-lAClGai8Di4FnuW6mLAD1bmDKyBKrhYZl6rVWfEH8tzxLnYcuZHD6yoJ44kxnUxGqT2A-Jo/s1600/cruzcareada.jpg"><img style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 156px; FLOAT: left; HEIGHT: 200px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5498297648592664882" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhK7FEDWt16Q22GLuB4wyXjXvFPZhy8bk-GhT8a5hD0CzdJLZjQ3_Tb_VSUWcW0CYAlRx-lAClGai8Di4FnuW6mLAD1bmDKyBKrhYZl6rVWfEH8tzxLnYcuZHD6yoJ44kxnUxGqT2A-Jo/s200/cruzcareada.jpg" /></a><br /><div align="justify">Esta é unha lenda urbana pero ...<br />Chovía, os faros case non permitían ver o trazado da estrada. Ía canso, a pesar dos seus poucos anos, era un mozo de dezaoito anos. Cando quixo reaccionar, xa era tarde, a pechada curva apareceu como xurdindo de súpeto. Ao seu carón soamente a Nada. Din que comezou a vagar sen rumbo, pedía axuda, pero ninguén acudía. Ao chegar o día, alguén chantou unha cruz no lugar do accidente e sentiu que unha forza o fixaba neses catro brazos, sentíase seguro, comprendía que tiña que agardar ata que chegase o seu tempo.<br />Din que nas noites chuvia, no brazo vertical da cruz parece verse como unha especie de cara anhelante, agardando que chegue o seu tempo de partida </div>O home das lendashttp://www.blogger.com/profile/16001473978863750461noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5110789962182253364.post-47138758553422221012010-07-26T11:10:00.000-07:002010-12-10T11:50:28.666-08:00OUTRAS MEIGAS<div align="justify"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgpOyArpbhBY73UaNwBd33QZGiIVy5lNViXn-uguHE1P_-Stwx7sdBrrJdFc_OMU9JlSkpp4rLqzVNnkN6DMYTGcOTVD8UNipzJteAq0Pj7QQ6cyA20gMXQddYjfJPdvGzim64AtWowSs/s1600/meiga+de+luis+seoane.jpg"><img style="MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 118px; FLOAT: right; HEIGHT: 164px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5498286824020249874" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgpOyArpbhBY73UaNwBd33QZGiIVy5lNViXn-uguHE1P_-Stwx7sdBrrJdFc_OMU9JlSkpp4rLqzVNnkN6DMYTGcOTVD8UNipzJteAq0Pj7QQ6cyA20gMXQddYjfJPdvGzim64AtWowSs/s200/meiga+de+luis+seoane.jpg" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjITw8NkONW6MjeZZVGPj85d7Pd8eJAjWOkejDzlTFKCmnLmf6kH71CxrBNG8OxAhZ7L3spIvBCHIoe2UYoDyunwli6L0qs2aWyKeK0y4MWz_LLGabP3iDnx2_DAw9TjLzB4KErUsWEOA/s1600/Meiga2.jpg"><img style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 119px; FLOAT: left; HEIGHT: 165px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5498280047743564210" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjITw8NkONW6MjeZZVGPj85d7Pd8eJAjWOkejDzlTFKCmnLmf6kH71CxrBNG8OxAhZ7L3spIvBCHIoe2UYoDyunwli6L0qs2aWyKeK0y4MWz_LLGabP3iDnx2_DAw9TjLzB4KErUsWEOA/s200/Meiga2.jpg" /></a> Interpretación dunha meiga, na que se destaca a súa beleza, moi lonxe da imaxe típica. A da esquerda é de autor descoñecido, dende logo <strong><span style="color:#009900;">actual </span></strong>a pesar da roupa, a da dereita é obra de <strong><span style="color:#000099;">Luís Seoane</span></strong>. Ningunha delas ten ese aspecto terrible das meigas que imaxinamos partino das narracións populares.</div>O home das lendashttp://www.blogger.com/profile/16001473978863750461noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5110789962182253364.post-88295970457179650352010-07-25T11:10:00.000-07:002010-12-10T11:49:35.953-08:00AS MEIGAS<div align="justify"><span style="color:#000066;"><img style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 125px; FLOAT: left; HEIGHT: 120px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5497910416184895346" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiLBxg53dNbBTeUtp0IxqWnYM5vbPUIpuF5zR4Boga9IpEmGwocDzdAPLvPCRm7qzpuNe3MWBR4SeiyUWzxDC9-0j8aiHHM3XWTwB2OUyUgkD783Xc4xhXvj5ZMHTE9SnR-XzMescjoR8/s200/Meiga.jpg" /><strong><span style="font-family:trebuchet ms;font-size:130%;">A MEIGA DA NOITE</span></strong><br /></span>Consumida, sen dentes, o cabelo como guedellas, só os seus ollos transmiten o seu verdadeiro ser, ese que aínda a mantén tesa. Chámanlle tamén Lurpia. Sae a noitiña e pide esmola. Se se achega a un debe darlle esmola con xenerosidade para que non se vingue porque a súa vinganza consiste en botallarlle o seu alento maligno a un fill@ de quen non satisface a súa demanda e o aire que bota provoca graves males de cabeza. E, xurde unha dúbida: é vella pola idade ou porque o seu amo lle consumiu a savia da vida? </div><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHox2OAeDK9wuCM8fzmxc1H6ZD5Hyf-EZB0sYZ72zt4E-AwzwrEt8mbFr_7QTYQhyphenhyphen8choBSvCwgq2y35x2tAjBjh7Hk4nbG-qMvkoIsVWZXZ4ZuwBwr7CpD-o1od5vueZGXyGqEV5vUyI/s1600/meigachuchona6.jpg"><img style="MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 130px; FLOAT: right; HEIGHT: 112px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5499722118046640562" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHox2OAeDK9wuCM8fzmxc1H6ZD5Hyf-EZB0sYZ72zt4E-AwzwrEt8mbFr_7QTYQhyphenhyphen8choBSvCwgq2y35x2tAjBjh7Hk4nbG-qMvkoIsVWZXZ4ZuwBwr7CpD-o1od5vueZGXyGqEV5vUyI/s200/meigachuchona6.jpg" /></a><strong><span style="font-size:130%;color:#339999;">A MEIGA CHUCHONA</span></strong><br /><span style="color:#6666cc;"><span style="color:#336666;">As meigas chuchonas son as máis perigosas, preséntanse con distintas caras ou caretas, chuchan a sangre aos nenos ou roubanlle os untos para empregalos en feitizos. Se un neno ou nena cae nas súas gadoupas corre perigo de morte a non ser que a familia se dea conta e faga toda unha serie de rituais para salvalo</span>.<br /><br /></span><div align="justify"><img style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 129px; FLOAT: left; HEIGHT: 121px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5497925432597344578" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUKHtBNjIoiCr-eFU2YdTdmFoNdrvuYuAaaxDB_6eXsbWY7hl03d1Phwqo0XclVcoQ0P6bhYS17m09q-hGfJq8t11LJGKsipa6MDU7qPDELj14taga9H0hAOBtXfLUIigT7S9SlOiQ3Bw/s200/Lavandeira.bmp" /><span style="font-size:130%;color:#ff0000;"><strong>A LAVANDEIRA</strong></span><span style="color:#ff0000;"><br /></span>A lavandeira é unha meiga que orprende ao camiñante pola noite mentres lava a ropa, invitando a este a que colabore. Esta persoa ten que facelo ou estará expuesta a serias desgrazas. O seu aspecto é totalmente común, e como calquiera outra anciá diferenciándose só en que a roupa que lava está manchadas de sangue, a consecuencia, segundo se di, dun mal parto. Din que a lavandeira non pertence ao mundo dos vivos e que a maneira de librarse dela é pasar sen mirala nin dirixirlle a palabra.</div><br /><div align="justify"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipm1-SdT16XtQlpc5-L4sARJhewcss5X-VAy8HDHFagVoNGzX-0LzVLzJB6STEyMZ4Ji70P8v-dsKMLYFRb1QpS30tLLSiHijTNtajNkCyoVo8f4xgmWgCx8NzukoSGe_Xga_Pj1uZYnQ/s1600/Manta.bmp"><img style="MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 129px; FLOAT: right; HEIGHT: 126px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5498268968551679074" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipm1-SdT16XtQlpc5-L4sARJhewcss5X-VAy8HDHFagVoNGzX-0LzVLzJB6STEyMZ4Ji70P8v-dsKMLYFRb1QpS30tLLSiHijTNtajNkCyoVo8f4xgmWgCx8NzukoSGe_Xga_Pj1uZYnQ/s200/Manta.bmp" /></a><br /><span style="color:#993300;"><span style="font-size:130%;"><strong>A MARIMANTA</strong></span></span><br /><span style="color:#990000;">Marimanta é a meiga do saco, rouba nenos e fainos desaparecer. É unha vella fea e chepuda, que sempre leva un saco enriba da chepa e vai pidindo polas casas, hai que darlle algo para que non teña a oportunidade de se vingar dun e ter coidado dos nenos porque ao menor descoido marcha con eles e nunca volven a aparecer. Se un se atopa con ela e ve que o saco abulta moito debe detela e abaneala para que solte a súa presa. Din que anda polos camiños dende o tempo dos mouros e que non fala porque ninguén entende a súa lingua.<br /></span></div><p align="justify"><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHy1_0Ry0fINziEk7cvi9AHaEPN9kddM2_3FYWMuK4YfpbrFzrA-ELnpH4S4JwLj_ZpCvQq2rv7yaDEWPZoIbcxPltWaUyOVNlad9Vjx3jmMgnnessiEfnVLmWEknY3ZwzGhtPxXiS41U/s1600/rio2.jpg"><img style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 114px; FLOAT: left; HEIGHT: 124px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5497937565649264114" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHy1_0Ry0fINziEk7cvi9AHaEPN9kddM2_3FYWMuK4YfpbrFzrA-ELnpH4S4JwLj_ZpCvQq2rv7yaDEWPZoIbcxPltWaUyOVNlad9Vjx3jmMgnnessiEfnVLmWEknY3ZwzGhtPxXiS41U/s200/rio2.jpg" /></a> <strong><span style="color:#6666cc;"><span style="font-size:130%;">A FEITICEIRA</span><br /></span></strong>As feiticeiras son meigas que viven preto dos ríos e regatos e aínda que son anciás o seu aspecto e agradable, teñen unha voz moi fermosa e cos seus cantos "enfeitizan" aos mozos que se achegan a elas e fan que se vaian metendo nás augas sen se dar conta ata que xa non son quen de saír e morren afogados. Para evitar que faga dano hai que meter un pedra na boca e remoela ata que nos faga esquecer a súa voz. Buscan sempre lugares fermosos xunto aos ríos, lugares aos que non acude moita xente e din que se sentan nas rochas a esperar que se achegue algunha víctima, tamén din que en xeral escollen mozos novos que desaparecen uns días para logo aparecer afogados.<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjl17-BcNS908ziARDQGf1HlVROq3teziVfFTBNg4MXu4dla2muwmHD5sOedH2ETrpy4FF10J8FScTAFfwoyUlSwtMNhlnpXTS__ep2-PMld14R3iUJ7Bd0swRASF-NxFD1jYLu-QztxnI/s1600/bruxa.jpg"><span style="font-size:130%;color:#ffffff;"><strong><img style="MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 128px; FLOAT: right; HEIGHT: 124px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5498267374126278514" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjl17-BcNS908ziARDQGf1HlVROq3teziVfFTBNg4MXu4dla2muwmHD5sOedH2ETrpy4FF10J8FScTAFfwoyUlSwtMNhlnpXTS__ep2-PMld14R3iUJ7Bd0swRASF-NxFD1jYLu-QztxnI/s200/bruxa.jpg" /></strong></span></a> </p><p align="justify"><strong>A BALOUTA</strong><br />É a meiga típica, de figura extremadamente encorvada, camiña apoiándose nun curto bastón cheo de nodosisades. Viste roupas raídas e leva un sombreiro estraño. O seu nariz é ganchuda, e ten a cara cheiña de espullas, os seus ollos están constantemente cheos de bágoas e a súa mirada é aterradora. Se uno atopa a Balura no seu camiño non só non debe falarlla, tampouco debe mirala nen sequera de esguello porque é moi perigosa . Aparece pola noite, no bosque, sae de entre as árbores, pero cando non pasa xente polo bosque achégase ás casas. </p><div align="justify"><span style="font-size:130%;color:#cc66cc;"><strong>A VEDOIRA </strong></span><span style="font-size:130%;color:#cc66cc;"><strong><br /></strong></span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEio_qCJHKPbhNNZ8BvCTXee9YY3A-Ak7HWm1xm6wEEG-kQj8UbAhLf-nB_28x6n1L8TmE9f-H8U8g6DVRpLaYtzR_R3tNuVK1Drmy_pofPa6qE39L9xkU6Y5y6PlKQxpkE3A0EcYS808v0/s1600/vedoira.jpg"><img style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 131px; FLOAT: left; HEIGHT: 143px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5498253572899543586" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEio_qCJHKPbhNNZ8BvCTXee9YY3A-Ak7HWm1xm6wEEG-kQj8UbAhLf-nB_28x6n1L8TmE9f-H8U8g6DVRpLaYtzR_R3tNuVK1Drmy_pofPa6qE39L9xkU6Y5y6PlKQxpkE3A0EcYS808v0/s200/vedoira.jpg" /></a> <span style="color:#993399;">A vedoira é unha meiga esvelta e agradable no trato, posúe facultades adiviñadoras, xa que ao ser bautizada recibiu os óleos destinados aos moribundos e non aos nenos que entran, pola graza do sacramento, na. Esta meiga pode informarte de como están os teus familiares falecidos tanto no Ceo como no Purgatorio. Ten agora ademais asociada unha criatura inmaterial chamada Alen, puro espíritu, néboa, con forma humana ás veces, pero como sudario camiñante, condenada a vagar sempre na compañía da Santa Compaña por non cumprir o rito de San Andrés de Teixido, se vos toca verédevos condenados a acompañarla no seu eterno camiñar. Nalgunhas comarcas din que pode convertirse nunha bolboreta nocturna, que entra nas casas e da voltas arredor das lámpadas, segundo xire as nolticias dos mortos que trae son boas ou malas, é dicir, di se están no ceo contentos, ou están purgando os seus pecados e solicitan misas para redimilos. </span></div><br />Unha das meigas máis temidas é:<br /><strong><span style="font-size:130%;color:#996633;"><span style="color:#000099;">A MOUCHA</span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0Of34zzlJW4-9kZAfMvdEpAslFHFj3G4t7aPYPJi-jIBeZj5FTBRjDo8YNLtneYmwOi0bdZc5corTKGXZPDxTVgSaMYVCCW5SrAeC-62rFkDFWcArLA5v-13nwm_XvCzuXyn6xlmoFo/s1600/The_Old_Owl_Woman_by_hibbary.jpg"><img style="MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 118px; FLOAT: right; HEIGHT: 142px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5499719488961352434" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiB0Of34zzlJW4-9kZAfMvdEpAslFHFj3G4t7aPYPJi-jIBeZj5FTBRjDo8YNLtneYmwOi0bdZc5corTKGXZPDxTVgSaMYVCCW5SrAeC-62rFkDFWcArLA5v-13nwm_XvCzuXyn6xlmoFo/s200/The_Old_Owl_Woman_by_hibbary.jpg" /></a></span></strong><br /><div align="justify"><span style="color:#000000;"><span style="color:#333399;">Segundo as zonas nas que se localice a lenda presenta formas diferentes, nunhas é unha muller con cabeza de moucho ou de lechuza, noutras é unha muller que se converte en moucho e que aparece nas proximidadades das casas onde vai haber defunto. Din que aparece tanto de noite como de día e que se pon a berrar como se alguén estivera a facerlle dano. Nunca falla, alí onde se pousda sempre hai unha morte aínda que non haxa ningún enfermo. Segundo din unhas veces ponse no cumio do tellado da casa sinalada ou enriba da chimenea, outras ponse nunha árbore, ten que ser un castiñeiro, colócase nunha póla na que sexa visible e emite os seus berros tres ou nove veces, segundo se quen vai morrer é novo ou vello. Non hai maneira de desfacerse do seu agoiro</span>.</span></div>O home das lendashttp://www.blogger.com/profile/16001473978863750461noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5110789962182253364.post-32529983944190319822010-07-25T09:08:00.000-07:002010-08-30T14:07:52.850-07:00
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /><div align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9zXvgAp9FR_mlxDjwb7hdHCvdOw23lJk1R3fU4XD1IiEF8iyQi5aZgUWMtlnRWTnOqer6ax2qGrTqqhIO1r6L_9QCXO_v5PYN_v1WCpMSuQbNjkq_99zu_ZrgCgNUwjJCW47HXcICTMY/s1600/lendas1.jpg"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; DISPLAY: block; HEIGHT: 194px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5498984354722945714" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9zXvgAp9FR_mlxDjwb7hdHCvdOw23lJk1R3fU4XD1IiEF8iyQi5aZgUWMtlnRWTnOqer6ax2qGrTqqhIO1r6L_9QCXO_v5PYN_v1WCpMSuQbNjkq_99zu_ZrgCgNUwjJCW47HXcICTMY/s320/lendas1.jpg" /></a> <span style="font-size:180%;"><strong><span style="color:#ff6600;">LENDAS OU HISTORIAS?</span></strong> </span></div>
<br />
<br /><p align="justify"><span style="font-size:100%;">Que se agocha tras de tantos relatos como nos transmite a tradición oral? Son as lendas froita da imaxinación sen máis ou baixo delas hai realidades que se nos escapan, realidades pasadas que o tempo transformou ou realidades presentes que non somos quen de comprender? Seguramente hai unha boa dose de cada cousa.</span>
<br />
<br /><span style="font-size:130%;color:#cc0000;"><strong>Achegamento a algúns seres máxicos e as nosas lendas
<br /></strong></span>
<br /><span style="font-size:130%;"><span style="font-family:lucida grande;color:#993399;"><strong><span style="font-size:180%;">A Santa Compaña</span></strong></span> </span>
<br />
<br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhysvdwl-rLd3OoS02az0I0r3xQ9bP2bnCCS5HBzsw1ZvRXfgxOzLoAA7RBZp2CY_DCgTH99fz6eDfW7slPIJcPLe7knG-IzHGwLH1GTfFmGnB0xZOR6-UpNyVkuDc5UaPzertPL9XGWF4/s1600/friedrich_cemetery.jpg"><img style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 198px; FLOAT: left; HEIGHT: 136px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5497889351528456210" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhysvdwl-rLd3OoS02az0I0r3xQ9bP2bnCCS5HBzsw1ZvRXfgxOzLoAA7RBZp2CY_DCgTH99fz6eDfW7slPIJcPLe7knG-IzHGwLH1GTfFmGnB0xZOR6-UpNyVkuDc5UaPzertPL9XGWF4/s200/friedrich_cemetery.jpg" /></a>As árbores recortábanse núas e descarnados sobre a neve, que aparecía salpicada polas escuras lápidas do cemiterio abandonado. Do antigo mosteiro só quedaban restos da cabeceira e o arco da entrada ao que un día foi igrexa. Era o abrente, o día comezaba timidamente e unha fileira de sombras comezaba a pasar baixo o vello arco. Volvían ao seu lugar de descanso, xa percorreran os camiños para cumprir a súa misión: que, pronto, será ... unha máis. Era no que foran convertidas, antes a súa encomenda era a de protexer aos camiñantes, vixiar que chegasen ben ao seu destino, eran deuses proectores. Mais,..., agora, as divinidades de onte convertíronse en demos de hoxe, do presente.
<br />Deuses de onte demos de mañá!
<br />
<br /><strong><span style="font-size:130%;color:#cc0000;">A SANTA COMPAÑA</span></strong>
<br />En xeral defínese como unha <em><strong>"procesión de mortos ou almas en pena que nas brétemas da noite -a partir das doce- percorren errantes as sendas e camiños dunha parroquia"</strong></em>.
<br />Esta <strong><span style="color:#663366;">procesión</span></strong> vai encabezada por un vivo portando unha cruz e un caldeiro de auga bendita seguido de todas as ánimas con velas acesas. Non sempre son visibles, porén nótase a súa presenza polo cheiro a cera e o vento que se levanta ao seu paso. Camiñan de dous en dous,rezando o rosario ou cantando cantos da igrexa e tocando unha campaíña.
<br />O portador da cruz non pode, en ningún momento, volver a vista atrás nin renunciar aos seus cargos precedendo a <strong><span style="color:#663366;">Santa Compaña.</span></strong> Só quedará liberado cando encontre outra persoa a quen lle entrega-la cruz e o caldeiro.
<br />Para se salvar desta obrigación a persoa que vexa pasa-la Santa Compaña debe trazar un círculo no chan e meterse dentr<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbObA_SjzrGXA_fpvULLA7TfK6sEPAcpzp_VnzWTKo9J7p2tNdcEvE4scOO-_snpFqXVyRgbtlTE4s8TOiN4gKiU9f6jrVjvkibDvdMO6_OOlnmVqa1T56dmtEtkHlRcXCm_BH8mNYyH0/s1600/ASS"><img style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 161px; FLOAT: left; HEIGHT: 156px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5498998552391444914" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbObA_SjzrGXA_fpvULLA7TfK6sEPAcpzp_VnzWTKo9J7p2tNdcEvE4scOO-_snpFqXVyRgbtlTE4s8TOiN4gKiU9f6jrVjvkibDvdMO6_OOlnmVqa1T56dmtEtkHlRcXCm_BH8mNYyH0/s320/ASS" /></a>o del ou ben botarse boca abaixo.
<br />A persoa viva que precede a procesión pode ser home ou muller, dependendo se o patrón da súa parroquia é santo ou santa.
<br />Considérase á <strong><span style="color:#663366;">Santa Compaña</span></strong> como unha anunciadora da morte. A súa misión é visitar todas aquelas casas nas que axiña haberá un pasamento.
<br />Tamén se cre que quen fai a “función” de cabeza da <strong><span style="color:#663366;">Compaña</span></strong> non lembra durante o día o que fixo pola noite e que ninguén que non o sabe pero que se pode recoñecer áss persoas penadas con este castigo porque están moi fracas e pálidas e cada día a súa palidez faise maior porque non se lles permite descansar ningunha noite, por lo que a sús saúde vaise debilitando ata enfermar sin que ninguén saiba a causa do seu misterioso mal. Condenados a vagar noite tras noite ata que morren ou outro incauto sexa sorprendido e pase a encabezar a procesión.
<br />
<br />Moitas persoas aseguran que viron a <strong><span style="color:#663366;">Compaña</span></strong> e relatan as súas experiencias, entre elas está <span style="color:#000066;"><strong>Manuel de Carballedo</strong></span>. Manuel ten hoxe 87 anos e asegura que a viu en varias ocasións. Conta así o que experimentou:
<br />
<br />"Eu traballaba en Pontevedra e ía e viña en bicicleta, porque daquela na aldea non había coches e aínda que os houbera non se podía chegar á miña casa con el porque non había máis que un camiño estreito, unha corredoira. As veces entretíñame e facíaseme tarde. Iso pasoume a primeira vez que vin a <span style="font-family:verdana;color:#663366;"><strong>Compaña</strong></span>. Era unha noite moi escura. Cando chegue a revolta do <strong><span style="color:#006600;">Castro</span></strong>, por baixo dos castiñeiros vin unhas luces, ao primeiro pensei que alguén viña da casa para a aldea e din unhas pedaladas, pero xa sentín tocar unha <strong>campaniña</strong> e pensei que a aquelas horas un enterro non podía ha<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtUw0q0kusShLdQrpXg0cz_c6JdYwKX4zdhhNUzf6EQS_mNsQNh6jkdTSFpqfGekjr2Ah4X92dWBzqIblH69GMjLBjv4slDksHQrJueRURMkEAi6TMeJwhCSRDMGLiQ7tjSQS4GAFXM8U/s1600/Gestia.jpg"><img style="MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 146px; FLOAT: right; HEIGHT: 137px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5499739313712820002" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtUw0q0kusShLdQrpXg0cz_c6JdYwKX4zdhhNUzf6EQS_mNsQNh6jkdTSFpqfGekjr2Ah4X92dWBzqIblH69GMjLBjv4slDksHQrJueRURMkEAi6TMeJwhCSRDMGLiQ7tjSQS4GAFXM8U/s200/Gestia.jpg" /></a>ber. Entón entroume medo e arrimeime a unha silveira. Vin claramente que viña unha <span style="color:#663366;">procesión</span> e diante viña o sanristán co <span style="color:#663366;"><strong>cruz e o hisopo</strong></span> na man e despois viña moita xente con <span style="color:#ffcc33;"><strong>velas acesas,</strong></span> marmurando un rosario. Collín tanto medo que me metín no medio das silvas e persineime moitas veces, ata que pasaron todas. Non estaba mirando, tiña os ollos pechados pero a campaniña xa se escoitaba lonxe e cando abrín un ollo xa non vin nada, estaba escuro todo e non se escoitaba nada. Entón saían e votei a correr para a casa, nin da bicicleta me acordei! Ao chegar miña nai púxose a berrar porque seica estaba máis pálido que un morto e todo cheo de rabuñadas das silvas. Eu case non podía falar e cando o fixen e contei o que vira dixo que era a <strong><span style="color:#663366;">Compaña</span></strong>, que fixera ben en meterme na silveira e en me persinar porque senón ian coller. Tamén dixo que éntendía o que lle pasaba ao sancristán que cada vez estaba máis pálido e fraco. Dixo que ía morrer se non atopaba a alguén para darlle a cruz e o hisopo. Moreu ao pouco tempo.
<br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbb1AkcCuJIy03LNq1ulFkuZKUss5QiVvlS01Ld8wEqvDVFdLJua5PdFU3waRpxqcdyMkVVF0Nda7RjrlSdiUossJAuOivWjym3uQ0_c9bZ4DBnlejCwQLRgFS0vr1bdrdLxdbPrP-0eA/s1600/cruzn.jpg"><img style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 102px; FLOAT: left; HEIGHT: 110px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5499741197097445762" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbb1AkcCuJIy03LNq1ulFkuZKUss5QiVvlS01Ld8wEqvDVFdLJua5PdFU3waRpxqcdyMkVVF0Nda7RjrlSdiUossJAuOivWjym3uQ0_c9bZ4DBnlejCwQLRgFS0vr1bdrdLxdbPrP-0eA/s200/cruzn.jpg" /></a>Pasou moito tempo porque andaba lixeiro para chegar cedo á casa, pero xa de casado volvín a atopala. Fora a axudar a miña sogra a sacar o bagazo porque o meu sogro estaba enfermo e co aguardienteiro, a falar, fíxoseme tarde. Atopeina na Devesa, ao pé do <strong><span style="color:#999999;">cruceiro </span></strong>e como non había silveira tireime no chan e recei un <em><strong>paternoster</strong>.</em> Cando cheguei á casa e o contei a miña nai díxolle a miña muller que se vestira, que tiñamos que ir á casa dos seus pais que o <strong>pai morrera</strong>. Marchamos e cando chegamos facía unha hora que morrera, a hora que a <span style="color:#663366;"><strong>Compaña</strong> </span>se me presentou. Despois volvín a vela cando morreu miña nai que non estaba enferma nin nada<strong>," morreu de repente".</strong> </p>
<br />
<br /><p align="justify"><span style="font-size:130%;color:#663300;"><strong>A MORTE DA SERRA</strong></span></p><div align="justify"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRFqqazIzoAagfGLjP3Fa2EAuOjbCP_LcIKPFlMtHRbbr9mtQ3NNVt9_zBcmLjzI6ZdNGN7jBvU6BSCWEFxzFjrhtS3cqLkOrckN0KPwXNzxKZI8PnC9rXqyGV4EpbMOMlW9ihWoO9MYs/s1600/serra+san+mamede.jpg"><img style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 200px; FLOAT: left; HEIGHT: 150px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5511311224031521602" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRFqqazIzoAagfGLjP3Fa2EAuOjbCP_LcIKPFlMtHRbbr9mtQ3NNVt9_zBcmLjzI6ZdNGN7jBvU6BSCWEFxzFjrhtS3cqLkOrckN0KPwXNzxKZI8PnC9rXqyGV4EpbMOMlW9ihWoO9MYs/s200/serra+san+mamede.jpg" /></a>Nas noites máis escuras e frías do inverno, as xentes das aldeas do pé da <strong><span style="color:#663333;">Serra de San Mamede</span></strong>, vían unha luz coma se fose dun candil escoitaban voces terribles, como chegadas do inferno, que dicían rezos como chamando pola morte. Pasado un tempo a luz e os rezos desaparecían. Ninguén sabía que era aquilo pero todo o mundo tiña medo e pechaba ben a casa Din que un mozo de <strong><span style="color:#333399;">Vilar de Cans</span></strong> decidiu pescudar que era aquilo e que se agochou detrás dun balado do camiño polo que adoitaba pasar a luz. O rapaz tremía co medo e co frío, mentres agardaba e entón puido ver a luz que se lle achegaba e escoitou clariño os <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOW8IUSdY47D8KecxbKT6gD2l011PJS-ARjvqveiChThbFTC5OrM1bW83AePJ_aXqjrfbmaHPErz60NP1gz6UMLARJSha_wQa4onh09IJ8Flou57aZRRJAiXAp3H3FEIFQpOgDQPTFEO0/s1600/farol.jpg"><img style="MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 170px; FLOAT: right; HEIGHT: 120px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5511309621614962882" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOW8IUSdY47D8KecxbKT6gD2l011PJS-ARjvqveiChThbFTC5OrM1bW83AePJ_aXqjrfbmaHPErz60NP1gz6UMLARJSha_wQa4onh09IJ8Flou57aZRRJAiXAp3H3FEIFQpOgDQPTFEO0/s200/farol.jpg" /></a>rezos Cando a luz xa lle permitía ver algo ergueu a testa para mirar que estaba a ocorrer mais alguén, que debía ser moi forte, lle deu recibiu unha labazada que o guindou catro ou cinco metros, non espertara ata a mañá seguinte
<br />
<br /><strong><em>Ninguén daquelas aldeas puido mirar de preto nunca cara aquela luz pero contan que era a morte mesma que viña na procura de algún veciño. A morte viña da Serra</em></strong>.
<br />
<br />
<br /><span style="font-size:130%;"><strong><span style="color:#009900;">SERPES</span></strong></strong></span> E <strong><span style="color:#ff6600;">DRAGÓNS</span></strong></span>
<br /></span>
<br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqm8gvQdOZ8m6iBOSyRSP0oxXE9NhKuCa_IqX4dERpZmHdDWb8N8pPFTTn784udiMpsln4fpIUQmNnZUOOh99pdfaOl3pmfouUKD-SipV22b0cAmWIr0suOzAsrmDL9azjK4YxqFaYLLU/s1600/serpe.png"><img style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 145px; FLOAT: left; HEIGHT: 106px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5497891716804809282" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqm8gvQdOZ8m6iBOSyRSP0oxXE9NhKuCa_IqX4dERpZmHdDWb8N8pPFTTn784udiMpsln4fpIUQmNnZUOOh99pdfaOl3pmfouUKD-SipV22b0cAmWIr0suOzAsrmDL9azjK4YxqFaYLLU/s200/serpe.png" /></a>A <span style="font-size:130%;color:#996633;"><strong>serpe </strong></span>podería ser a zoomorfización dunha posible divinidade feminina da terra e relacionada coa fertilidade, pervivencia dun neolítico agrario no que a muller como nai xoga o papel principal dentro da sociedade, pero que, posteriormente, foi demonizada por pobos de tradición patriarcal.
<br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCutT4v9bAQJVjxSFdObpY66fc4l5ZtniM-2JxWW5reLHi1ETuD06gE3fYl3RymB9aTq1uJeH77RLoJ0ri25iI1ScKt06ZaWXbey3snlCGJKC5DXj52-wk6qyPV5F0aFc7AVbo2EDnQtA/s1600/dag.jpg"><img style="MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 119px; FLOAT: right; HEIGHT: 108px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5499055422706131586" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCutT4v9bAQJVjxSFdObpY66fc4l5ZtniM-2JxWW5reLHi1ETuD06gE3fYl3RymB9aTq1uJeH77RLoJ0ri25iI1ScKt06ZaWXbey3snlCGJKC5DXj52-wk6qyPV5F0aFc7AVbo2EDnQtA/s200/dag.jpg" /></a>
<br />O<span style="font-size:130%;"> <strong><span style="color:#cc0000;">dragón</span></strong></span><strong><span style="color:#cc0000;"> </span></strong>aparecería xa dentro dun ámbito cristiano, no que se mesturan elementos pouco claros, tal vez reminiscencias da Besta da Apocalipse de S. Xoan, aparecendo como a representación do mal, do opresor, todo cunha forte influenza dos libros de cabalería.
<br /><span style="font-size:130%;color:#006600;"><strong></strong></span>
<br />
<br /><span style="font-size:130%;color:#006600;"><strong>A LENDA DA COCA DE REDONDELA
<br /></strong></span>
<br />Contan os vellos que hai moito, moito tempo, un día de Corpus Christi, uns rapaces que xogaban xunto ao río <strong><span style="color:#000099;">Alvedosa</span></strong> viron que a auga empezaba a moverse e fumegar e que, asustados, comezaron a correr e a berra. Entón a xe<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhAjb6tfXmYzMPM8ViD5nHuCYsihPC2RTlSpYavjlk5AWNrAB2XW2JtKke2NdMMF-z3X9IIGwcntC0aYPH6Jm6TNzPfmk9I0gaDAMTfpHBqJN83-y9tIxj0Iuhtui5hxrGUoAPMSGm8zY/s1600/coca.jpg"><img style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 148px; FLOAT: left; HEIGHT: 99px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5511224845052956050" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhAjb6tfXmYzMPM8ViD5nHuCYsihPC2RTlSpYavjlk5AWNrAB2XW2JtKke2NdMMF-z3X9IIGwcntC0aYPH6Jm6TNzPfmk9I0gaDAMTfpHBqJN83-y9tIxj0Iuhtui5hxrGUoAPMSGm8zY/s200/coca.jpg" /></a>nte foise xuntando preto da rampla da ribeira do peixe e todos viron como do río saía un mostro enorme, de cor verde e cun limo que lle esvaraba polo corpo, cunhas ás pequeniñas para o corpo que tiña, e un rabo longo rematado nunha punta como a que teñen as varas de coller navallas.
<br />Quedaron todos paralizados polo medo mirando semellante aparición. Aquela aparición comezou a subir pola rampla bufando e movendo a cabeza como buscando algo. De repente parou ecolleu unha rapaza coa boca pola cintura, meteuse no río e desapareceu. Todos os veciños resignados marcharon para as casas e dende ese momento, todos os anos pola mesma data aquel becho volvía w levaba unha moza que lle poñían na rampla para que quedara satisfeito. <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGxTz_RVPAJfUu9fBWtnvssPfMgUz8NTVVCPjZj298kRrGaO57u5_4yFqrvMTgyUg4sS_52vCJtggp0v9Uwv3lr-og8louys_26vHz5JyykjcjpVZhtBvtuqGSOlIgSmkZJRnrlcsKtIE/s1600/danza.jpg"><img style="MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 200px; FLOAT: right; HEIGHT: 127px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5511225457470451906" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGxTz_RVPAJfUu9fBWtnvssPfMgUz8NTVVCPjZj298kRrGaO57u5_4yFqrvMTgyUg4sS_52vCJtggp0v9Uwv3lr-og8louys_26vHz5JyykjcjpVZhtBvtuqGSOlIgSmkZJRnrlcsKtIE/s200/danza.jpg" /></a>
<br />Ata que os rapaces novos da vila dixeron que aquilo non podía seguir así. e foron á forxa e fixeron espadas para matar o dragón. Todos a unha acabarían con el e deixaría de levar as mozas da vila. Agardaron a noitiña e cando o dragón apareceu botáronse contra el e craváronlle as espadas e acabaron con el.
<br />Entón fixeron unha gran festa e bailaron coas espadas dando voltas ao son da gaita e os mariñeiros sacaron viño e peixe seco e todos comeron e beberon e dende entón faise a festa da Coca en Redondela.
<br /></div>
<br />
<br />
<br />O home das lendashttp://www.blogger.com/profile/16001473978863750461noreply@blogger.com0