PEPA A LOBA NO CEBREIRO

Un paisano pobre pediulle cinco pesos a un veciño para pagar a contribución. Cos cartos no peto, encamiñouse cara a Folgoso pero na Devesa de Rogueira asaltouno un ladrón e quitoulle os cartos e o reloxo que era todo o que levaba todo.
O home volvía para a casa chorando como un neno e queixándose da súa desgraza cando lle saíu ao camiño a cabecilla dos ladróns, a Pepa a Loba, que viña cunha ducia de homes. Pepa preguntoulle que lle pasaba. O pobre home contoulle o encontro que tivera e que quedara sen os cartos para pagar a contribución.. Entón a Loba asubiou e apareceron o resto dos seus homes, fixo que se puxeran todos en roda e preguntoulle ao home:
-Cal destes homes que roubou os cinco pesos e o reloxo?
O paisano sinalou a un moi malencarado e a xefa dos ladróns volveu preguntar.
- Estás ben seguro?
- Estou, si señora!
Entón a muller mandoulle ao ladrón que lle devolvera todo e deulle unha somanta de paus ao seu axudante á vez que lle dicía:
- Téñovos dito que hai que saber a quen roubar, que non lle hai que quitar a quen non ten.
Despois mandou marchar ao labrego e dirixiuse a Seara. Alí roubaron nunha casa rica, á que Pepa se achegou vestida de garda civil, porque se vestía de moitas maneiras para que lle abriran as portas, e colleron todo o que quixeron din que fuxiron cara a Donís, onde tiñan o seu refuxio, din que nunha cova fonda que ten dúas entradas por iso os gardas non a daban collido.